Zespół cieśni nadgarstka to schorzenie należące do grupy neuropatii uciskowych. Dotyczy nerwu pośrodkowego na poziomie jego naturalnego przebiegu w tzw. kanale nadgarstka. Nie jest znana jednoznaczna przyczyna powstawania choroby.
Częściej pojawia się u płci żeńskiej, u ludzi z nadwagą oraz pacjentów cierpiących na choroby reumatologiczne. Inne czynniki ryzyka to: przewlekła terapia sterydowa, nikotynizm, mikrourazy (praca związana z wykonywaniem powtarzających czynności), pojawienie się ciąźy, choroby z grupy mukopolisacharydoz.
Regularne uprawianie sportu takiego jak tenis, kolarstwo oraz wszelaki sport angażujący w szczególności staw nadgarstkowy także predysponują do rozwinięcia tejże patologii.
Objawy z którymi zgłaszają się najczęściej pacjenci to: drętwienie, ból, osłabienie w zakresie palców I-III, dolegliwości mogą promieniować do nadgarstka, pojawiają się szczególnie w nocy wybudzając pacjenta ze snu.
Leczenie można rozpocząć od zachowawczych działań, czyli: unieruchomienia kończyny, modyfikacji aktywności ruchowej, iniekcji sterydowych. Jednak w razie nieskuteczności takiej terapii niezbędny jest zabiegi operacyjny. Polega na przecięciu konkretnego więzadła będącego przyczyną “ciasnoty” nerwu. Rodzaj znieczulenia zależny jest od wielu czynników, lecz w większości przypadków w naszym szpitalu stosujemy odcinkowe znieczulenie kończyny – tzw. “blok Bier’a”.
Jest to zabieg “jednego dnia” i trwa ok 30 min. Może być wykonywany klasycznie lub metodą endoskopową. Pozostawia zazwyczaj ok 1-2 cm bliznę po dłoniowej stronie nadgarstka. Co prawda na czas gojenia rany kończyna jest unieruchomiona w opatrunku (14 dni) lecz stosunkowo szybko zaleca się uruchamianie nadgarstka i ćwiczenia usprawniające. Zdarza się że niekiedy objawy po wielu latach nawracając lecz spotyka się to niezwykle rzadko.