Zespół cieśni nadgarstka należy do grupy neuropatii uciskowych i dotyczy ucisku nerwu pośrodkowego na poziomie kanału nadgarstka. Mimo że jest to jedno z najczęściej występujących schorzeń neurologicznych kończyny górnej, jego dokładna przyczyna nie jest do końca poznana. Na rozwój zespołu wpływ mają jednak liczne czynniki ryzyka oraz styl życia pacjenta.
Czynniki ryzyka i grupa najbardziej narażona
Zespół cieśni nadgarstka częściej diagnozuje się u kobiet, szczególnie tych z nadwagą oraz u osób cierpiących na choroby reumatologiczne. Istotnym czynnikiem predysponującym są także przewlekłe terapie sterydowe oraz nałóg nikotynowy. Praca wymagająca powtarzających się ruchów dłoni i nadgarstka, prowadząca do mikrourazów, znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia dolegliwości. Wśród innych czynników wymienia się ciążę oraz choroby metaboliczne, takie jak mukopolisacharydozy. Aktywności sportowe, w których intensywnie angażowany jest nadgarstek, takie jak tenis czy kolarstwo, również mogą przyczyniać się do rozwoju zespołu cieśni nadgarstka.
Typowe objawy, które powinny skłonić do wizyty u specjalisty
Pacjenci zgłaszają się najczęściej z dolegliwościami takimi jak drętwienie, ból i osłabienie siły w obrębie palców od I do III. Objawy te mogą promieniować w kierunku nadgarstka i nasilają się szczególnie nocą, często budząc chorego ze snu. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do znacznego osłabienia mięśni, co wpływa na funkcję ręki i codzienne czynności.
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka – od terapii zachowawczej do zabiegu operacyjnego
Początkowo leczenie opiera się na metodach zachowawczych. Zaleca się unieruchomienie kończyny oraz modyfikację aktywności ruchowej, aby ograniczyć obciążenie nerwu. W wielu przypadkach stosuje się również iniekcje sterydowe, które mają zmniejszyć stan zapalny i obrzęk w kanale nadgarstka.
Jeśli metody zachowawcze nie przynoszą ulgi, konieczne staje się leczenie operacyjne. Zabieg polega na przecięciu więzadła poprzecznego nadgarstka, które wywołuje ucisk na nerw pośrodkowy. W Szpitalu AVIMED operacja przeprowadzana jest zazwyczaj w znieczuleniu odcinkowym, zwanym blokiem Bier’a, co pozwala na minimalizację ryzyka i szybki powrót do aktywności.
Przebieg i rekonwalescencja po zabiegu
Zabieg trwa około 30 minut i może być wykonany klasycznie lub techniką endoskopową. Po operacji pozostaje niewielka, około 1-2 cm blizna po stronie dłoniowej nadgarstka. Kończyna jest unieruchomiona w opatrunku przez około 14 dni, jednak już wkrótce po zabiegu pacjent zaczyna ćwiczenia usprawniające nadgarstek, co przyspiesza powrót do pełnej sprawności.
Nawrót objawów po operacji zdarza się bardzo rzadko, nawet po wielu latach od zabiegu, co świadczy o wysokiej skuteczności przeprowadzonego leczenia.
