Czym jest otyłość i jakie konsekwencje zdrowotne wynikają z nadmiernej masy ciała poruszano już we wcześniejszym poście (tutaj można wstawić link). Ale skąd mamy widzieć, czy nasza masa ciała mieści się w granicach normy? Wskaźnik masy ciała BMI (BMI – Body Mass Index) jest jedną z prostszych metod pozwalających ocenić masę ciała. Wzór ten został opracowany ponad sto lat temu.
Aby obliczyć wskaźnik BMI, należy wzrost wyrażony w metrach podnieść do kwadratu, a następnie masę ciała wyrażoną w kilogramach podzielić przez uzyskany wynik.
Przykładowo, osoba o wzroście 165 cm i masie ciała 60 kg będzie miała wskaźnik BMI równy 22,05 kg/m².
Wzór ten przedstawiono poniżej:
Wskaźnik BMI = (masa ciała [kg]) / (wzrost [m])²
Prawidłową masę ciała mają osoby z BMI w przedziale 18,5-24,9 kg/m². Nadwagę rozpoznaje się u osób z BMI 25,0-29,9 kg/m², a otyłość, gdy wskaźnik BMI jest większy niż 30,0 kg/m². Wartość wskaźnika poniżej 18,5 kg/m² wskazuje na występowanie niedowagi.
Należy jednak pamiętać, że wskaźnik BMI nie jest idealny i z ostrożnością należy go interpretować u sportowców czy osób starszych. Nie uwzględnia on składu masy ciała. Dwie różne osoby o takim samym wzroście i masie ciała, mające taką samą wartość wskaźnika BMI, mogą różnić się znacznie pod względem składu masy ciała (m.in. zawartością masy mięśniowej czy tkanki tłuszczowej). Na przykład kulturysta może mieć wysoką wartość wskaźnika BMI, ale nie jest to osoba otyła, ponieważ udział tłuszczu w jego ciele może być niewielki.
Podsumowując, w celu oceny występowania niedowagi czy nadmiernej masy ciała najczęściej wykorzystuje się wskaźnik BMI. Jeżeli chcemy ocenić typ otyłości, należy zastosować inny wskaźnik – wskaźnik WHR, o którym napiszemy w kolejnym poście.